In het oeuvre van Witteveen bieden de titels soms hou vast, maar soms zetten zij de kijker ook op het verkeerde been. De titels ontstaan gaan de weg of worden achteraf toegevoegd. Ieder werk van Witteveen is een "klein verhaal", een visueel punt dicht met een spottende of schertsende inhoud; een wereld die zich niet zomaar blootgeeft.
Er komen zowel figuratieve als abstracte elementen in voor, beeldtekens die telkens in andere verbanden opduiken. Strakke en organisatorische vormen wisselen elkaar af. De voorstellingen van Witteveen stralen een vreemde kracht uit, waarin dingen een ziel en een eigen wil lijken te hebben, meer zijn dan voorwerpen alleen.
Afmetingen en de verhoudingen tussen figuurtjes en voorwerpen onderling hebben niets met de werkelijkheid van doen. Perspectief ontbreekt, waardoor de voorstellingen een sterke mate van vlakheid krijgen, waarin de figuren en voorwerpen stijfjes opgesteld zijn. Dit maakt ze juist extra intrigerend.
De beelden zijn bevroren. Alsof het bewegende beeld als een still in een speelfilm op een cruciaal moment is stilgezet. Dat ene moment is een samenvatting waarin alle lagen bij elkaar komen. Daardoor krijgt het werk een uitstraling die tijdloos is. De beschouwer kan en mag ermee doen wat hij wil: de psychologische diepte die de maker erin heeft gestopt biedt eindeloze mogelijkheden tot associeren en interpreteren. Iedereen kan uit het cryptische beeld zijn eigen conclusies trekken.
Holly Witteveen ruwt zijn etsplaten veelal op met een soort glaswol, waardoor een suggestieve doortekening van de ondergrond ontstaat. Het inkleuren doet hij afwisselend met transparante en dekkende verfsoorten, het geen een bijzonder verassend effect geeft.
Een lente dans 74 x 45 cm
ingekleurde ets
oplage van 25 stuks
1999
